Plastik

Co zro­bić, że­by sa­mo­cho­dy mniej spa­la­ły? Jak za­trzy­mać ciepło w na­szych do­mach? Jak wy­ko­rzys­tać na­tu­ral­ne źród­ła e­ner­gii po­wietrz­nej i sło­necz­nej? Wszyst­kie od­po­wie­dzi na te py­ta­nia łą­czy je­den mia­now­nik. Kom­po­nen­ty z two­rzyw sztucz­nych w sa­mo­cho­dach spra­wia­ją, że po­jaz­dy są lżej­sze, przez co spa­la­ją mniej pa­li­wa. Plas­ti­ko­wa izo­lac­ja w bu­dyn­kach mo­że zlik­wi­do­wać do 70% utra­ty ciep­ła. Pa­ne­le sło­necz­ne do wyko­rzys­ty­wa­nia ener­gii sło­necz­nej są zbu­do­wa­ne z plas­ti­ku.

Roz­wój nau­ki i tech­no­lo­gii poz­wa­la na coraz szer­szy zak­res wyko­rzys­ta­nia two­rzyw sztucz­nych. Czy współ­czes­ne spo­łe­czeń­stwo pot­ra­fi wyko­rzys­tać te moż­li­woś­ci? Czy moż­na się w tych moż­li­woś­ciach zatra­cić?

Wygo­da i dostęp­ność spra­wia­ją, że ludzie bez zas­ta­no­wie­nia się­ga­ją po kolej­ną jed­no­ra­zów­kę pod­czas za­ku­pów, kolej­ny napój w plas­ti­ko­wej butel­ce lub drink z kolo­ro­wą słom­ką. Bada­nia wska­zu­ją, że jed­no­ra­zów­ka jest uży­wa­na śred­nio 12 mi­nut. Co póź­niej…? Jeś­li tra­fi do oce­a­nu, może zos­tać pomy­lo­na z ame­bą, któ­ra jest pokar­mem dla żół­wi mors­kich. Jeś­li tra­fi do la­su, rozkła­da się przez 450 lat. Wie­lu z nas pije napo­je z plas­ti­ko­wych bute­lek.

Część z tych bute­lek tra­fia do oce­a­nów tru­jąc mors­kie zwie­rzę­ta. Czar­ne dymy nad komi­na­mi gos­po­darstw do­mo­wych alar­mu­ją, że od­pa­dy z two­rzyw sztucz­nych nadal są spa­la­ne w do­mo­wych kot­łow­niach.

Ofia­rą suk­ce­su plas­ti­ku jest nasza Zie­mia. Ofia­rą tego suk­ce­su może stać się rów­nież jego twór­ca – czło­wiek. Oko­ło 80% odpa­dów z two­rzyw sztucz­nych nie tra­fia do re­cyk­lin­gu lecz do oceanów, lasów oraz na wysypiska.

Dzi­siej­sze spo­łe­czeń­stwo zachłys­nę­ło się wygod­nym, „jed­no­ra­zowym” plas­ti­kiem. Z tego powo­du przysz­łe poko­le­nia mogą zachłys­nąć się toksycz­ną wodą i zanie­czysz­czo­nym powiet­rzem. Roz­wią­za­niem na nie­po­ha­mo­wa­ny kon­sump­cjo­nizm może być plas­tik „wielo­krot­nego” użyt­ku – odpa­dy z plas­ti­ku, któ­re są pod­da­wa­ne re­cyk­lin­gowi.